Bekentenis: ik heb een hekel aan Skyradio. Vind de liedjes te gladjes en saai, en zoetig. Sorry, Skyradio fans! Waarom zit ik dan nu in cafeetje, lunch momo’s net achter de kiezen, met Skyradio inclusief kweelende George Micheal op m’n koptelefoon? Omdat ik stiekem Nederland een beetje mis tijdens de feestdagen, en met muziek transporteer je jezelf zo naar de andere kant van de wereld.

In je winterjas wegduiken, kerstversiering scoren bij de Kruidvat, wolkjes blazen (al kon dat ook aan onze eettafel vanmorgen – er is geen binnenhuisverwarming in Zuid-Aziatische huizen), een kraakheldere blauwe lucht, mooie kerstconcerten, tijd met familie en vrienden. Daar hou ik van in Nederland.

Een Australische collega van mij postte foto’s op Facebook van haar kersttradities: ze hing dezelfde versiering in de kerstboom die ze al 20 jaar gebruikte, en op een tafeltje stond een prachtige Thaise ‘kerststal’ van keramiek. Ze beschreef hoe deze tradities haar helpen om zich geworteld te voelen; vooral wanneer je een internationaal leven leidt, zoals bij ons werk. Je hebt niet één huis, maar verhuist vaker dan je lief is. Je vrienden wonen overal op de wereld, en die kan je niet allemaal samen voor een kerstdiner uitnodigen. Met deze spulletjes is wat of wie je mist van ver weg of lang geleden toch fysiek bij je.

Ik voel me bevoorrecht om nu een ‘seizoen’ te hebben in mijn leven waarbij ik terug kon gaan naar een vertrouwde plek, en vertrouwde tradities en mensen. Weer samen met de Nederlandse school hier, buiten in de zon, Sinterklaas vieren.

Kerstversiering opdiepen die ik jaren geleden geknutseld heb. Onze vilten kerststal uitbreiden met een paar nieuwe schaapjes en wijzen. Een kandelaar neerzetten, die een dierbare vriendin zo sfeervol vond (later op de dag dat ze dat zei, is ze overleden, morgen drie jaar geleden). Een stapel lieve kerstkaarten uit Zuidlaren ophangen, die Jaap en Christien vorige week meenamen. We houden onze adventsdiensten in een ongezellig kerkgebouw, bij een petieterige kerstkrans met 5 kaarsen. Maar het is een haven voor mensen van over de hele wereld: vluchtelingen uit Pakistan, UN medewerkers uit Amerika, lokale christenen, en de doorgewinterde vrienden die hier al jaren met veel toewijding Jezus’ liefde delen.

image credit