Afgelopen woensdagavond was ’t heerlijk avondje gekomen… we vierden net als vorig jaar Sinterklaas met onze vrienden hier.
Ik was eind november 10 dagen in Nederland voor de bruiloft van Lilian en Pieter. Een bliksembezoekje waarin ik heel veel lieve mensen heb kunnen ontmoeten en ook nog naar ‘onze’ Opstandingskerk kon gaan. Het was bijzonder en een beetje surreëel om daar weer te zitten; ontroerend om in je eigen taal een preek te horen en mee te kunnen zingen met de prachtige muziek van de band.
Door in Nederland te zijn merkte ik weer hoe Zuid-Azie in mijn systeem zit. Ik drukte op deurbel bij mijn zus en dacht: ‘Zou de elektriciteit het wel doen?’ Ze had wat tomaten in de keuken staan en voordat ik er één in mijn mond stak dacht ik ‘Hebben ze wel in de iodine-oplossing gezeten?’ (Dat doen we hier om groente en fruit schoon te maken.) Onder de douche nam ik lekker een slok water, om te vieren dat het kon. Opeens was het gek dat mensen binnen hun schoenen aanhielden. En weet je wel hoe perfect, recht en gat- en hobbelloos (en eigenlijk een beetje saai) de wegen in NL zijn?
Misschien heb je het al in onze nieuwsbrief gelezen: Klaas en ik verwachten een kindje!* In Nederland kon ik mijn steeds dikker wordende buikje showen aan familie en vrienden, erg leuk om dat te kunnen delen. Mijn zus Derkien was hoogzwanger toen ik haar zag op onze zussen/broer-dag en beviel – vroeger dan verwacht – de twee dagen voor mijn vertrek van een dochter, Lidewij. Een paar uur na haar geboorte kon ik mijn lieve nichtje al vasthouden! Echt een cadeautje van God.
De bruiloft kon ik van dichtbij meemaken: ’s ochtends hielp ik Lilian (haar schreef ik ook de brieven in Naast/) met het aantrekken van haar jurk, en overdag was ik haar getuige. Het was heel speciaal om bij de dag van Pieter en Lilian te kunnen zijn. Ik realiseerde me weer hoe zo’n hechte band we hebben, al vanaf dat we als 14-jarigen een maatschappijleer-werkstuk maakten over domineesdochter zijn :).
Een ander voordeel van in Nederland zijn, was dat ik een kilozak pepernoten mee kon nemen! Via Drawnames.com hadden we een dikke maand geleden lootje getrokken. Per mail hebben we uitgelegd dat je cadeautjes ingepakt met gedicht erop moet inleveren, dat gedichten niet perse aardig hoeven te zijn en dat je niet aan anderen mag vertellen wie je getrokken hebt. Op die manier kwamen we er achter hoeveel details er in je eigen culturele feestjes zitten die je vanzelfsprekend vindt. Het is nog best lastig om uit te leggen wat een surprise is! Iedereen moest een wortel meenemen en mocht in onze hal zijn schoen zetten.
Een Nederlandse vriend van ons, Nico, kwam verkleed als Sinterklaas op bezoek uit Spanje. (Het pak hadden we van het Nederlandse consulaat geleend, en Klaas ging per fiets de outfit ophalen. Maar omdat zijn rugtas vol was, en hij de loeizware staf vast moest houden, is ‘ie maar met mijter op naar huis gefietst, haha! Hij was jammer genoeg geen Nederlanders tegengekomen.)
Klaas en ik hadden over iedereen iets ‘stouts’ en ‘zoets’ opgeschreven, wat Nico voorlas uit het grote boek. We hadden erg veel lol.
Met al onze linguïsten-vrienden ontbraken de mooie gedichten natuurlijk niet!
Ik had voor Klaas een gore surprise gemaakt, over dat hij hier zijn tanden poetst met kraanwater. De meeste buitenlanders hier zouden hem voor gek verklaren, want er zitten veel nare beestjes in het water. De inhoud van de fles was een illustratie van wat je zou zien bij kraanwater onder een vergrootglas. Met een tandenborstel moest hij een briefje uit de fles vissen waarop stond waar zijn cadeautje lag.
Als je nog meer foto’s wil zien, kijk dan op de blog van Ben en Holly, vrienden van ons.
* Als je onze nieuwsbrief ook wil ontvangen, stuur dan een mailtje naar tfcdevries@gmail.com
Hoi Klaas en Dineke,
Wat leuk om te zien wat jullie allemaal gedaan hebben de afgelopen maand(en). Vooral het sinterklaas feest is altijd grappig om te zien.
Je bent net op tijd weer terug gegaan naar N, het sneeuwt hier als een gek! Ik werk lekker thuis, met dit weer ga ik de uitdaging niet aan met de NS hehe.
Goede kerst en oud en nieuw, en hopelijk tot snel!
Jan